ဒီအရြယ္ဆိုတာ မိဘႏွစ္ပါးရဲ့ ရင္ခြင္ထဲမွာ လုံလုံျခဳံျခဳံေနထိုင္ရင္း ကေလးဘဝကိုအပူပင္ကင္းကင္းနဲ႔ ေဆာ့ကစားရင္း ျဖတ္ေက်ာ္ေနရမယ့္ အရြယ္ပါအခုလိုမ်ိဳး သီလရွင္ ကေလးေလးေတြ၊ ကိုရင္ ကေလးေလးေတြကို ျမင္တိုင္း ရင္ထဲမွာ အတိုင္းအဆမရွိ ဆို႔နင့္မိပါတယ္။ အရြယ္ေလးေတြနဲ႔ မလိုက္ေအာင္မနက္အေစာႀကီးမွာ ဆြမ္းခံထြက္ၾကရတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ အေဝးႀကီးကေန ကားေတြအဆင့္ဆင္းစီးၿပီး လာခဲ့ၾကရပါသတဲ့။
စာသင္ေက်ာင္းေတြေရွ႕ေရာက္ရင္ အရြယ္တူ ကေလးေလးေတြ ေက်ာင္းဝတ္စုံေလးေတြနဲ႔ ေက်ာင္းဝင္းထဲ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနၾကတာကို အျပင္ဘက္ကေန ေငးေမာၿပီး ၾကည့္ေနတတ္တာလည္း ျမင္ဖူးပါရဲ့။ သူတို႔ေလးေတြရဲ့ ဘဝေနာက္ေၾကာင္းဟာ မသာယာလွဘူးဆိုတာ ေမးဖို႔မလိုေအာင္ ထင္ရွားပါတယ္၊ ေတာ္ပါေသးရဲ့ သာသနာ့ေဘာင္ရဲ့ ေစာင့္ေရွာက္မႈ အရိပ္ေအာက္မွာ ခိုလႈံခြင့္ရေသးလို႔ဆိုၿပီး စိတ္ေျဖရပါတယ္၊ ေစာင့္ေရွာက္လက္ခံထားတဲ့ ေက်ာင္းေတြကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ သားသနာ့ေဘာင္မွာဆိုေတာ့လည္း စည္းကမ္း ဝိနည္းေတာ္ေတြနဲ႔အညီ ထိန္းသိမ္း ေနထိုင္ရေတာ့ ကေလးေတြ ပင္ပမ္းၾကမယ္ဆိုတာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ (လူႀကီးေတြေတာင္ လိုက္နာက်င့္ႀကံဖို႔ခဲယဥ္းတယ္ မဟုတ္လား
ကိုယ့္သားသမီးေလးေတြသာ ဆိုတဲ့ အေတြးသက္သက္နဲ႔ စာနာၾကည့္မိတိုင္း ကေလးဘဝေလးေတြကို ဆုံးရႈံးသြားတဲ့ သူတို႔ရဲ့အျဖစ္ကို သနားမိပါတယ္။ ကိုယ့္သားသမီးေလးသာဆိုရင္ အိပ္ပါေစေလဆိုၿပီး မနက္အေစာႀကီး ႏွိုးရက္မွာမဟုတ္ပါ..ေနပူၾကဲၾကဲႀကီးထဲမွာ လမ္းအေဝးႀကီးသြားရတဲ့အခါ ခ်ီပိုးသြားမိမွာပါ
လမ္းေဘးဆိုင္ေလးေတြမွာ ျဖစ္သလို ဝင္စားေနတာမ်ိဳး အျဖစ္မခံနိုင္ပါဘူး၊ ေတာ္ၾကာေရာဂါရေနရင္ မခက္ဘူးလား.. ၾကပ္ပိတ္ေနတဲ့ လိုင္းကားစီးရင္ မူးမွာစိုးရိမ္လို႔ တကၠစီငွားစီးသြားမိေလမလား..ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ သူတို႔ေလးေတြကိုေတြ႕တိုင္း မ်က္ရည္ဝဲရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုတည္းေသာ ကိုယ္လုပ္ေပးနိုင္တာကေတာ့ သူတို႔ေလးေတြကိုေတြ႕ရင္ ေခၽြးႏွဲစာေလးထဲက အတတ္နိုင္ဆုံး မ်ားမ်ားလႉတန္းလိုက္မိတာပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္ၾကရင္ ဝင္းလက္ျပဳံးရႊင္သြားတဲ့ သူတို႔ေလးေတြရဲ့ မ်က္ႏွာက သူတို႔အတြက္ ကိုယ့္ရင္ထဲက ေသာကမီးကို တဒဂၤေတာ့ ၿငိမ္းေစပါတယ္။ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးနဲ႔ ထြက္သြားတဲ့ သူတို႔ေလးေတြရဲ့ ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ရင္း “သမီးတို႔သားတို႔ ကံေကာင္းၾကပါေစ၊ လူတစ္လုံးသူတစ္လုံး ျဖစ္ၾကပါေစ
